LOGO

Georg  Chrystian  Eimmart Młodszy ( 1638-1705) - niemiecki rytownik i malarz, który pracował w Regensburgu i Norymberdze, gdzie od 1674 roku prowadził szkołę malarską. Eimmart zajmował się także astronomią i matematyką. Przeszedł do historii jako gorliwy obrońca Kopernika. Jeden z księżycowych kraterów - Krater Eimmart , nazwany jest właśnie na jego cześć. Był pierwszym dyrektorem obserwatorium w Norymberdze . 

 Dla nas  interesująca jest jednak jego praca w dziedzinie rytownictwa . W oparciu o szkice D.K.Ehrenstrala, wykonał serię 63 rycin, które wydano następnie w 1685 roku w Sztokholmie pod tytułem  Certamen equistre caeteraquesolemnia Holmiae Suecorum ao: MDCLXXII .M. Decbr: celebrata cum Carolus IX. omnium cum applausu aviti regni regimen capesseret. Jest to album ukazujący  paradę na część ogłoszenia pełnoletności Karola XI w 1672 roku. Mamy tu niezwykły pokaz strojów i koni, w tym odniesienia do antyku. Bardzo ciekawie wyglądają szwedzcy politycy i oficerowie przebrani w stroje z różnych krajów, z silną reprezentacją stroju polskiego. Znajdujemy  tu przede wszystkim przepiękne ilustracje wspaniałych polskich koni - prezentowanych zgodnie z polskim zwyczajem wraz z bogato zdobionymi rzędami , uzbrojeniem, skrzydłami przytroczonymi do siodeł i ozdobionych piórami .  Autorem opisów był David Klöcker von Ehrenstrahl (1628-1698) a ilustracje wykonał  Georg Christoph Eimmart (1638-1705). 

Wizerunki koni z rycin Eimmarata Młodszego są niezwykłym źródłem wiedzy nie tylko o uzbrojeniu i strojach polskiej szlachty w XVII wieku, ale dla nas przede wszystkim cenne są wizerunki koni, których portrety zadziwiają bogactwem rynsztunku i urody  zwierząt . Konie prezentowane są w całej pełni barokowego bogactwa . Widoczne są cechy konia polskiego o wielkiej dominacji krwi orientalnej . Godny podkreślenia jest również fakt , że w organizowanej paradzie na cześć króla Szwecji,  polskie konie , uzbrojenie , stroje i cała nasza kultura z tym związana były tak znacząco reprezentowane . Polska jazda była wówczas u szczytu swojej wielkości a polskie konie nie miały sobie równych . Istniejące od początków XVI wieku królewskie stada Jagiellonów , Ostrogskich, Sanguszków, Sobieskich , Radziwiłłów i Potockich liczyły tysiące klaczy i to z nich wyrosły nasze późniejsze kresowe stadniny koni arabskich.

Najstarsza  na ziemiach polskich stadnina , hodująca najpierw konie orientalne , a następnie czystej krwi arabskiej , co do której zachowały się wiarygodne źródła historyczne , została założona w 1778 roku przez hetmana wielkiego koronnego  Franciszka Ksawerego Branickiego (1729-1819) w chutorze Szamrajówka, należącym do dóbr białocerkiewskich na Ukrainie. Zatem  właśnie rok 1778 należy uznać za początek nowożytnej/nowoczesnej hodowli polskich koni arabskich i z tego powodu znalazł się w logo naszego towarzystwa.